Interview

Gisteren is op VT4 Terra Incognita van start gegaan. Een groep van 18 mensen hebben als streefdoel het mysterie van de zeenomaden te ontrafelen. Eén van hen is de Nederlander Paulo. RadioVisie's reporter Bart had tijdens de persvoorstelling van Terra Incognita een kort babbeltje met Paulo over zijn Terra Incognita-ervaring...


Paulo, hoe blik je op Terra Incognita terug?
Met een goed gevoel. Het was een spannend en mooi avontuur.

Waarom neemt iemand deel aan Terra Incognita? Mij lijkt het wel alsof je gezond gek moet zijn om hieraan deel te nemen.
Daarin heb je ook wel gelijk. Ik durf me gerust gezond gek te noemen. Ik zag het vooral als een uitdaging op het mentale vlak. Mentaal ben je heel erg met het programma bezig. Ik moet toegeven dat ik blij ben dat ik ben uitgekozen voor dit programma en niet voor een ander. Naast het honger lijden zit hier nog als extraatje een mooi verhaal in.

Is Paulo iemand die graag het avontuur zoekt?
Ik doe dat wel graag. Maar ik merk ook wel op dat naarmate ik ouder word , ik ook wat rustiger word.

Heb je zelf je eigen grenzen leren kennen?
Ik ben zelf niet echt een gespierde man. Ik heb daar twee keer iets gedaan waar ik enorm veel kracht bij nodig had. En dat is telkens gelukt. Daar was ik zelf enorm verbaasd over.

Ben je ook jezelf tegen gekomen?
Ik ben mezelf tegengekomen in de zin dat ik het thuisgebeuren wel miste. Zeker mijn kinderen speelden in mijn hoofd rond. Ik heb wel eens gedacht van: “Hoe zou het thuis zijn?” Mijn vrouw was achtergebleven met 3 kinderen. En daar had ik wel schuldgevoelens over.

Mag je daar wel aan denken?
Je mag er aan denken, maar je moet vooral opletten dat het je niet te zwak maakt.

Wat heb je zelf van je avontuur geleerd?
Het was voor mij een bevestiging dat eenvoud de mens siert. Als iedereen een beetje eenvoud en respect voor elkaar toont, zou de wereld er helemaal anders uit zien. Tekens van respect en eenvoud zijn er veel te weinig in deze wereld. Mensen willen soms veel te veel. Onze maatschappij streeft naar een machtsmaatschappij. Ik hou wel van een gezonde portie luxe. Maar aan luxe hangt er nog steeds geen geluk aan. En luxe is toch ook wel belangrijk.

Ben je als mens veranderd?
Ik ben dezelfde Paulo als voorheen. Maar bepaalde zaken probeer ik toch anders te beleven en te relativeren.

Bedankt voor het babbeltje.